Nagrody takie jak medale czy puchary, często posiadają swoje szanowane miejsce. Podobnie dzieje się w przypadku zdobycia medalu Nagrody Nobla. Głównie jest to sprawa sentymentalna. Jednak patrząc na materiał, z którego jet wykonany (prawie czyste złoto), jest to wielka wartość materialna. Czasami bywa jednak tak, że sytuacja, w której się znajdujemy, wymaga ukrycia takiego zaszczytu. Podobnie stało się w Danii, podczas II wojny światowej. Konflikt 1 września 1939 r. w Europie, zapoczątkował atak Niemiec na Polskę. Dania w tych czasach była neutralna, tak samo, jak podczas I wojny światowej. Dlatego, gdy w kwietniu w 1940 r. wojska Niemiec przekroczyły granicę, Duńczycy byli zdziwieni, ponieważ tym samym został złamany pakt o nieagresji. Stolica Danii Kopenhaga, bardzo szybko została zajęta przed desant 800 wyszkolonych żołnierzy.
Instytut Bohra
Najbardziej uznawanym fizykiem w I połowie XX w., był Niels Bohr. Zdobył on nagrodę Nobla w 1922 r. Rok wcześniej duńska firma Carlsberg sfinansowała stworzenie Instytutu Fizyki Teoretycznej, znanego do dziś jako Instytut Nielsa Bohra. Sam Niels Bohr otrzymał w tamtym czasie dom, który został mu podarowany przez właścicieli Carlsberga. Bardzo interesujące jest to, że dom był wyposażony w browar. Tym samym fizycy, którzy pracowali w nim do późna, mogli się częstować duńskim piwem.
Gdy Niemcy pojawili się w Danii, Bohr odsunął się od polityki. Jednak wielu nie wie o tym, że musiał radzić sobie z pewnym problemem. Przed rozpoczęciem wojny, przechowywał on szczególne przedmioty, takie jak medale noblowskie dwóch Niemców (Maksa von Lauego i Jamesa Francka). Maks von Lau to zdobywa nagrody z roku 1914 r., był on przeciwnikiem nazistów. Za to Franck (nagroda z 1925 r.), był niemieckim Żydem. Nagrody Nobla w tych czasach były wykonane w 96% z czystego złota (23-karatowego). Złoto było cenne dla niemieckich władz, które zabroniły obrotu a tym bardziej wysyłania go poza granice. Dlatego obaj laureaci, postanowili powierzyć swe pamiątki osobie w neutralnej wtedy Danii. Jednak nikt wtedy nie pomyślał, że Niemcy będą chcieli zdobyć ten niewielki kraj.
Chemiczna sztuka
W zespole Bohra w 1940 r. pracował Georg de Hevesy- radiochemik. Razem z Dirkiem Costnerem w 1922 r., odkrył nowy pierwiastek (hafn). To właśnie to odkrycie w 1943 r. dało mu nagrodę Nobla. Niels Bohr dobrze wiedział, że gdy Niemcy znajdą u niego medale, nie będzie ciekawie. Nie ma szans, aby to ukryć, ponieważ na każdym z nich było wyryte nazwisko zdobywcy. Bohr miał pomysł, aby medale zakopać. Jednak sam Hevesy, wpadł na pomysł, aby w sposób chemiczny rozpuścić medale. Wykorzystał do tego kwas azotowy i kwas solny. Roztwory zostały rozlane do dwóch pojemników. Gdy Niemcy przeszukiwali laboratorium, nie zauważyli nic niepokojącego, dlatego że niczym nie różniły się one od innych roztworów.
Nobel Bohra
Georg de Hevesy w 1943 r. Opuścił Danię i udał się do Szwecji. Jednak w roku 1950 powrócił do Kopenhagi, aby dokonać odwrotnej operacji do roztwarzania. Wykorzystując do tego ponownie chemię, wytrącił złoto. Jednak nie wyglądało ono tak jak w wersji pierwotnej, ponieważ posiadało ciemny osad. Jednak po jakimś czasie Instytut wyrabiający medale, wykonał identyczne kopie, które zostały przekazane laureatom. Jedak co stało się z medalem Bohra? W tym przypadku odpowiedz, tkwi w historii. Podczas gdy Niemcy pojawili się w Danii w 1940 r. Bohr nie miał swojego medalu, ponieważ w 1939 r. oddał go na aukcję. Po wojnie medal Nielsa powrócił do Kopenhagi. Do muzeum Narodowo-Historycznego przekazał go sam nabywca z aukcji.
