Borderline a OCD – czym różnią się te zaburzenia i jak je rozpoznać?

Zaburzenia i szeroko pojęte problemy psychiczne nie są w naszych czasach rzadkością. Na szczęście, świadomość społeczeństwa na ich temat stale rośnie i coraz więcej osób udaje się do psychologów oraz psychiatrów, by poprawić jakość swojego życia. Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne, zwane w skrócie OCD(Obssesive-Compulsive Disorder) są przez niektórych mylone z zaburzeniem osobowości borderline. Jednak pomiędzy tymi problemami psychicznymi istnieją znaczne różnice, które pozwalają je odróżnić.

Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne – czym się charakteryzują?

Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne niegdyś były znane jako nerwica natręctw. Jak łatwo się domyślić, osoba cierpiąca na te zaburzenia zmaga się z natrętnymi, nawracającymi myślami oraz czynnościami. Często są one absurdalne i bezużyteczne, jednak osoba chora nie potrafi się im oprzeć, a próby powstrzymania danych myśli lub czynności powodują silny lęk i niepokój. Lekarz specjalista diagnozuje OCD na podstawie starannego wywiadu z pacjentem. Dla osób, które podejrzewają u siebie OCD test wykonany samodzielnie w domu może okazać się cenną wskazówką. Do charakterystycznych objawów należy między innymi natrętne sprawdzanie różnych przedmiotów, obsesyjne dążenie do porządku i symetrii oraz nieustająca niepewność i nawracające niechciane myśli.

Osobowość borderline- jak ją zdiagnozować?

Nazwa „borderline” dosłownie oznacza „osobowość z pogranicza”. Zwrot ten doskonale oddaje sedno tego zaburzenia. Warto przy tym pamiętać, że zaburzenia osobowości- w tym borderline- nie powinny być traktowane jak choroba, a lekarze nie rozpatrują ich tak samo jak innych zaburzeń psychicznych. Podobnie jak to jest w wypadku OCD, osoby z zaburzeniem borderline często doznają różnego rodzaju natręctw oraz napadów lęku. Jednak najbardziej typowym objawem, który odróżnia zaburzenia borderline od OCD jest silne pragnienie wyłącznej relacji z drugą osobą przy jednoczesnym strachu przed taką bliskością. W sieci można znaleźć niejeden test na borderline. Wykonując takie testy trzeba mieć na uwadze, że nie mają one znaczenia diagnostycznego.